Παρασκευή 19 Απριλίου ώρα 8:45 μας άφησαν τα λεωφορεία στην ανατολική προβλήτα της παραλίας της Παναγοπούλας. Είχαμε χωριστεί σε ομάδες. Αφού προμηθευτήκαμε σακούλες και γάντια απλωθήκαμε σε όλη την παραλία. Το πρόγραμμα ήταν να περπατήσουμε από την ανατολική προβλήτα μέχρι την δυτική προβλήτα. Στη συνέχεια βόλτα στο Ψαθόπυργο για αναψυκτικό καφέ ουζάκι ή φαγητό….

Η διαδικασία συλλογής σκουπιδιών είναι ατελείωτη. Δηλαδή δεν έχει τέλος στον χωροχρόνο, δυστυχώς. Γιατι; Γιατί τα σκουπίδια και οι ασυνείδητοι δεν τελειώνουν, αναπαράγονται με πολύ έντονο ρυθμό. Πάντα θα υπάρχουν κάπου σκουπίδια που περιμένουν τα μαζευτούν… Ακόμα και εκεί που τα μάζεψε κάποιος, κάποιος άλλος θα ξαναρίξει, επειδή ο ασυνείδητος θα σκεφθεί «αφού τα μαζεύουν άλλοι, εγώ πετάω». Ή δεν θα πει τίποτα γιατί το πέταγμα του σκουπιδιού στο έδαφος είναι η προέκταση του χεριού του, είναι φυσική κίνηση χωρίς ηθικές και συνειδησιακές αναστολές. Είναι θέμα κουλτούρας…

Το μάζεμα δεν τελειώνει ποτέ. Ακόμα και εκεί που μαζεύεις , και νομίζεις ότι έχεις τελειώσει, με την άκρη του ματιού σου, θα δεις άλλο ένα σκουπιδάκι λίγο πιο πέρα, που πριν δεν φαινόταν, γιατί ήταν πλακωμένο με χώματα και εξείχε μόνο το καπάκι κλπ.

Εκτός από γυμναστική, μαζεύοντας σκουπίδια δίνεις, το καλό παράδειγμα και από τους 100 που θα σε δουν, αν έστω και ένας σκεφτεί να κάνει το ίδιο, ή ακόμα καλύτερα, αν έστω και ένας σταματήσει να πετάει το σκουπίδι, μόνο κέρδος θα είναι (ένας ευαίσθητος ακόμα).

Το μάζεμα σκουπιδιών έχει πολλά καλά. Μεταξύ άλλων προσφέρει συγκινήσεις και ποικιλία συναισθημάτων. Όταν δω το μπουκαλάκι, το άδειο ποτηράκι φραπέ, το μωρόμαντηλο, τη μασκούλα στο έδαφος, ανεβάζω θερμοκρασία. Όταν σκύβεις να το μαζέψεις, στολίζεις με μια γενναιόδωρη βρισιά τον ένοχο. Όταν το βάλεις στη σακούλα, ο θυμός μετατρέπεται σε ικανοποίηση και προχωράς προς το επόμενο. Μήπως να το σκεφτείτε κι εσείς;